Ο πρόεδρος Αναστασιάδης απαίτησε από του Δημοσιογράφους «Μην μου αναφέρετε για Al Jazeera … Θα σας πάρει ο δαίμονας»
Όταν ο πρόεδρος απευθύνεται με τέτοιο ύφος και λεξιλόγιο προς τους δημοσιογράφους και όλοι οι δημοσιογράφοι το αποδέχονται, τότε τα προβλήματα της χώρας είναι πολύ μεγαλύτερα από το συγκεκριμένο περιστατικό.
Το Άρθρο 19 του Συντάγματος διαλαμβάνει τα πιο κάτω: «1. Έκαστος έχει το δικαίωμα ελευθερίας του λόγου και της καθ ́ οιονδήποτε τρόπον εκφράσεως. 2. Το δικαίωμα τούτου περιλαμβάνει την ελευθερίαν της γνώμης, της λήψεως και μεταδόσεως πληροφοριών και ιδεών άνευ επεμβάσεως οιασδήποτε δημοσίας αρχής και ανεξαρτήτως συνόρων.»
The Sunday Times (απόφαση της 26ης Απριλίου 1979, Σειρά Α, Αρ. 30) και σε πολλές μεταγενέστερες υποθέσεις, έχει ασχοληθεί με την υποχρέωση των μέσων ενημέρωσης να τηρούν το κοινό ενήμερο και το δικαίωμα του κοινού να λαμβάνει πληροφορίες. Τα μέσα ενημέρωσης και ο τύπος ενεργούν ώστε να διασφαλίζεται υπεύθυνη και υπόλογη διακυβέρνηση, μέσω της αποκάλυψης διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας.
Το δικαίωμα κριτικής είναι αναγκαίο στη δημοκρατική πολιτική και τα αποδεχτά όρια τέτοιας κριτικής έχουν ευρύτατες διαστάσεις για ένα πολιτικό πρόσωπο, παρά για οποιοδήποτε ιδιώτη. Ο ρόλος του φύλακα που διαδραματίζει ο τύπος έχει στηριχτεί τόσο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και από το ∆ικαστήριο Ανθρωπίνων ∆ικαιωμάτων σε πολλές περιπτώσεις.
Handyside (απόφαση της 7ης ∆εκεμβρίου 1976, Σειρά Α, Αρ. 24 ) η φύση και το πεδίο της ελευθερίας της έκφρασης καθορίστηκε ως ακολούθως: «Η ελευθερία της έκφρασης συνιστά αναγκαίο θεμέλιο μιας δημοκρατικής κοινωνίας, μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την πρόοδó της και για την ανάπτυξη κάθε ανθρώπου. Εφαρμόζεται όχι μόνο στην “πληροφόρηση” ή στις “ιδέες” που γίνονται ευνοϊκά δεχτές ή θεωρούνται ως ανώδυνες ή αδιάφορες, αλλά, επίσης, σε εκείνες που προσβάλλουν, πλήττουν ή ενοχλούν το Κράτος ή οποιοδήποτε τμήμα του πληθυσμού. Τέτοιες είναι οι απαιτήσεις της πλουραλιστικής ανεκτικότητας και του ανοιχτού πνεύματος, χωρίς τις οποίες δεν νοείται η ύπαρξη “δημοκρατικής κοινωνίας”».
